از بغض بارانی تریـــــــن ابـــر، سرشــارم
دارم فرو می ریزم و سر ریـــز می بـــارم
چون سایه در زیـر نگاه ِ سرو همســـــــایه
در گوشـــه ی نمنــــاک دیواری،گرفتـــــارم
آن گونــــه که می گریـــزد خــــنده ی مرموز
از گوشه لب،باید از تــــــو پرده بـــــــردارم
شب چون کلاغی ریخته در باغ چشــم تــــــو
از چشـــم تو نه! از شب و شبــــگرد بیزارم
روزی رســـد،من آفتـــــابـــی تــر شوم،امـا
امشــــــب! اگر مــــــثل هلالی، زیــــر آوارم
با من بمان! ای خوب تر از من،که می میرم
چون مــاهی بی آب - بــــی تو - دوستت دارم
چون شــاخه ی تاکی،فــــرو افتــــاده ام از پا
دستــــی نشد پـــــیـدا،گـــذارد روی دیــــــوارم
سید محمد عباسیه کهن (سید شعرای گیلان)