محدودیت‌های بدن انسان

شما تا چه میزان با محدودیت‌های بدنی خود آشنا هستید؟

سلامت : انسان هم مانند دیگر موجودات زنده، دارای محدودیت‌هایی برای زندگی و حیات بر روی زمین است. این محدودیت باعث شده است که انسان نمی تواند در بسیاری از شرایط، جان سالم به دربرد.

دانشمندان و محققان زیست شناس، مطالعات و تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام داده‌اند. آنها معتقدند؛ شاید انسان‌هایی باشند که در بعضی شرایط محیطی و بدنی قادر به شکستن محدویت‌های بدنی خود شوند. ولی این امرعمومیت ندارد و انسان کماکان با این محدودیت‌ها دست به گریبان است.

یافته‌های دانشمندان زیست شناس تقریبا، محدویت‌های بدنی انسانها را مشخص کرده و به رشته تحریر درآورده‌اند. برای نمونه محدویت‌های بدنی انسان در زمینه:

دویدن

بر اساس یافته‌های دانشمندان، یک انسان در سریع ترین حالت نمی تواند، مسافت ۱۰۰ متر را در ۹ ثانیه طی کند. زمانی فرا خواهد رسید که فدراسیون جهانی دو میدانی مسابقه دوی سرعت را برای همیشه لغوکند. چرا که ورزشکاران تنها یک دهم ثانیه با حد نهایت و محدویت سرعت دویدن انسان فاصله دارند.

در حال حاضر، رکورد جهانی مسابقات دوی سرعت در اختیار اوساین بولت است که ۱۰۰ متر را در ۹٫۵۸ ثانیه طی کرده و کافی است کمی بیشتر تلاش کند تا سریع ترین مرد تمام تاریخ لقب گیرد.

شرایط خلأ

اگر شرایط خلأ برای زمان محدود اتفاق بیفتد، می توان جان سالم به در برد. در سال ۱۹۶۶ یکی از مهندسان ناسا مشغول آزمایش بر روی یک لباس فضایی در اتاقک خلأ بود.

ناگهان فشار اتاق به شرایط ارتفاع ۳۶٫۵ کیلومتری تغییر کرد یعنی تقریبا فشار به صفر رسید! اگر چه مسئولین امر، خیلی زود عکس العمل نشان داده و فشار را درزمان کمتر از۳۰ ثانیه به حالت عادی و اولیه برگرداندند، اما این مهندس حدود ۱۲ تا ۱۵ ثانیه بیهوش شد. بعد از به هوش آمدن، تنها چیزی که یادش مانده بود، جوش آمدن بزاق دهانش بود!

بررسی‌ها نشان داده است که انسان درمدت ۳۰ تا ۴۰ ثانیه اول نبود فشار هوا، به دلیل افت شـدید اکسیژن در بافت‌های مغز، جان می‌سپارد. دلیلش هم ساده است؛ برای انتقال اکسیژن به بافت های مغزی، هم باید اکسیژن وجود داشته باشد و هم فشار هوا!

اما اگر تحت شرایط ویژه پزشکی و به آرامی در معرض شرایط نزدیک به خلأ قرار بگیرد، می تواند تا یک دقیقه هم در معرض آن مانده و آسیب نبیند.

مغز انسان

ظرفیت مغز انسان چقدر است؟ آیا نامحدود است؟ مغز انسان چه میزان از اطلاعات را می‌تواند در خود جای دهد؟ دانشمندان تا حدودی توانسته‌اند به این سوال‌ها پاسخ دهند.

توماس لندور دانشمند و محقق زیست شناس در دهه ۱۹۸۰، تحقیقی در این زمینه انجام داده است. او در این تحقیقات به این نتیجه رسید که یک انسان بالغ می‌تواند در طول عمر خود، ۱۲۵ مگابایت اطلاعات متنی و تصویری را در ذهن خود ذخیره کند. این حجم اطلاعات معادل ۱۰۰ جلد کتاب قطور است.

در حال حاضر، رکورد حافظه در دست یک فرد چینی است که پنج سال پیش توانست ۶۷۸۹۰ رقم عدد پی رابه ترتیب و از حفظ بنویسد.

ظرفیت تحمل سرما

از نظر زیست شناسی، انسان یک موجود خونگرم است. یعنی برای آنکه فعالیت های حیاتی بدن، بدون مشکل انجام شود، دمای بدن او باید حدود ۳۷٫۵ تا ۳۸ درجه سانتی گراد باشد. وقتی انسان در محیط سردی قرارمی‌گیرد، بدن او شروع به لرزیدن کرده و جریان خون به نقاط انتهایی رگ ها قطع می‌شود.

اگر دمای درونی بدن دو درجه سانتیگراد پایین تر بیاید، سرمازدگی شروع شده که به دنبال آن سطح هشیاری انسان کاهش یافته و ضربان قلب ضعیف می‌شود. و وقتی دمای درون بدن به ۲۴ درجه سانتیگراد برسد، قلب از کار افتاده و انسان می‌میرد.

در حال حاضر، رکورد تحمل سرما متعلق به یک خانم است. آنا بگنهام به مدت ۸۰ دقیقه در مخلوطی از آب و یخ گیرکرده بود و دمای بدنش تا ۱۳٫۷ درجه سانتیگراد افت کرده بود. اما شانس با او همراه بود. تنفس و ضربان قلب او در این دمای بسیار پایین، قطع شده بود و چون مغز او به حداقل فعالیت خود رسیده بود به اکسیژن زیادی، نیاز نداشت. به همین دلیل توانست در چنین شرایطی زنده بماند.

آب و غذا

آدمی فکر می‌کند، اگر روزانه آب و غذا مصرف نشود، تا جاییکه بدن ذخیره چربی، کربوهیدرات و پروتئین داشته باشد، انسان می تواند به زندگی ادامه دهد.

نظر شما چیست؟ با توجه به اطلاعات زیست شناختی و فیزیولوژیک بدن باید گفت؛ خیر، این درست نیست! چون برای مصرف چربی نیاز به ویتامین هست. این ویتامین جز از راه خوردن غذا به بدن نمی رسد.

بنابراین یک آدم چاق، فقط برای یکی دو هفته می تواند بدون خوردن غذا زنده بماند و بعد در حالیکه هنوز چاق است، می میرد.

در مورد آب هم باید بدانید، تنها چند روز آب نیاشامیدن، کافی است که شما را به کشتن دهد.نکته جالب این است که اگر فقط آب و ویتامین به بدن برسد و هیچ غذای دیگری خورده نشود، می توان تا یک سال هم زنده ماند.

این روش در روزگار نه چندان دور، برای رژیم‌های غذایی استفاده می‌شد. ولی به دلیل عوارض جانبی بسیار آن، کم کم از بین رفته است.